26 mayo 2016

Una década en el camino


Hace 10 años, el 26 de mayo de 2006, empezaba la andadura de este blog. Aunque no era mi primer blog, pues ya en 2003 había comenzado a escribir en la red algunos artículos, Re(paso) de lengua sería mi primer blog profesional orientado a la Educación. Después de aquella primera entrada, he publicado otras 650 notas que jalonan esta década en un camino más vital que virtual. Muchas cosas han cambiado desde entonces en la red, en la Escuela y también en el propio blog. Quizá lo único que permanece casi inmutable es esa declaración de intenciones que todavía hoy encabeza este espacio digital:
Para los profesores de lengua y literatura, este blog pretende ser la Cueva de Alí Babá, en la que encontrar alguna idea, algún germen que permita abrir caminos, sembrar dudas, avivar el seso de los más inquietos. 
No soy el más apropiado para juzgar si Re(paso) de lengua ha cumplido aquellas expectativas para los lectores que se acercan a mi cueva de Alí Babá. Es cierto que he compartido auténticos tesoros, especialmente los trabajos de mi alumnado; también he ido abriendo caminos que me han llevado con mayor o menor acierto a terrenos desconocidos. En ocasiones, la cueva ha sido albergue para el encuentro de forajidos educativos. Pero, al final, más que cueva, este blog ha sido un club social, un salón en el que he podido disfrutar de buenas compañías y llenar mi red de excelentes amigos y amigas. Conviene recordar que, allá por el 2006, la blogosfera ofrecía pocos lugares cálidos para la charla educativa, de ahí que guarde especial cariño a aquellos pioneros virtuales: Lourdes Domenech, José Luis González, Eduardo Larequi, Angus Iglesias, Felipe Zayas, Ana Ovando, Elisa de Armas, Leonor Quintana, Pedro Villarrubia, Fernando Trujillo, Néstor Alonso, Francisco Muñoz de la Peña, José Luis Gamboa, Domingo Méndez, Juanmi MuñozVíctor Cuevas, Isidro Vidal, Charo Fernández… A la mayoría he podido conocerlos después en persona y hemos acabado siendo amigos, lo que confirma que las redes pocas veces engañan, al menos si uno se mantiene activo en ellas durante suficiente tiempo. 

En diez años en la red, que, como todos saben, equivalen a cincuenta de la vida real, uno ha visto de todo un poco: optimismo innovador, eclosión de las TIC, invasión de cacharrería, efervescencia de aplicaciones, web 2.0, web 3.0, Hawaii 5.0… He visto también desengaños y abandonos; sueños utópicos y pesadillas distópicas; mercachifles y buhoneros vendedores de humo, mucho humo. Es algo que ocurre en todos los ámbitos de la vida, así que en Educación también tenemos nuestra ración. Pese a ello, el balance después de este tiempo es muy positivo y no reniego ni de mis esperanzas, ni de mis ilusiones, puestas siempre en un cambio metodológico que, poco a poco, van favoreciendo las tecnologías educativas.

Recibir el premio Espiral Edublogs fue una de mis grandes alegrías como autor de un blog educativo; pasado el tiempo, ver que los blogs siguen vivos y cada día más activos, es otra gran satisfacción. Quizá marcado por ese sentimiento de bloguero primigenio, nunca he hablado mal de nadie ni aquí ni en la red, a veces mordiéndome la lengua, lo que me ha permitido mantener una relativa calma en esta casa: no juzgues y no serás juzgado, o nunca digas de este agua no beberé... Sí que me he quejado del desamparo que hemos sufrido en muchas ocasiones, como colectivo docente y como Escuela Pública. De esas quejas he recibido sobre todo solidaridad, apoyo y consuelo. Por eso siempre he defendido la necesidad de compartir y de visibilizar las tareas, así como las preocupaciones personales y colectivas. Un blog es siempre una ventana abierta, oxígeno vital. Escribir en este blog, en ese sentido, sigue siendo un bálsamo reparador

Ahora, con este décimo cumpleaños, se cierra también una etapa profesional en mi vida y se abre otra. A partir de julio me pongo al frente del Equipo Directivo de mi centro, el IES Bovalar, un centro al que llegué precisamente con destino definitivo en aquel mayo de 2006. Un instituto cuyas actividades siempre he difundido a través de este blog y del que me he sentido orgulloso en todas mis intervenciones virtuales y presenciales, especialmente en las relacionadas con la formación del profesorado. Asumir tareas directivas no era el sueño de mi vida, lo reconozco, pero hay momentos en los que hay que decidir entre la comodidad y la lucha por mejorar. Sé que no será tarea fácil y que exigirá renuncias, pero también me enfrento a ello con mucha ilusión y con buena compañía, intentando poner en marcha un proyecto ambicioso que nos lleve un paso adelante hacia el futuro. Espero que esta nueva labor nos permita hacer realidad ideas y proyectos sobre los que llevamos tiempo dando vueltas. Espero también tener tiempo para seguir con tareas de aula y poder contarlas en este blog, un blog que seguirá siendo vuestra cueva, vuestro albergue, vuestra casa.


Crédito de la imagen: '10'

40 comentarios:

Maite M.G. dijo...

Et desitge molta sort en el nou camí que agafes.No tingues cap dubte que et seguirem perquè ets un fantàstic referent.Una abraçada.

Ramon P. dijo...

Muchas felicidades por los diez años, Toni! Para mí, Re(paso) y vuestros proyectos han sido fuentes de inspiración impagables. No sabes cuánto me alegro de haberte conocido, virtual y analógicamente. ;)

Felicito también al Bovalar, porque ganan un director y un proyecto ilusionante. Mucha suerte en esta nueva etapa y gracias por todo!

Un abrazo

Domingo Méndez dijo...

Feliz cumpleaños compañero, y mucha suerte en tus nuevas responsabilidades, bienvenido al club de los equipos directivos, en donde no se está tal mal como unos dicen ni tan bien como uno quisiera.
Un abrazo

Unknown dijo...

Bon dia! Moltes felicitats!!! Des d'aquesta plataforma que tant generosament has compartit amb tothom has sigut capaç d'engrescar-nos cap a petits canvis que poden suposar tota una revolució. De veritat, enhorabona pel teu treball que personalment admire. En el meu cas, vaig descobrir què era això de les TIC aplicades a educació gràcies a un curs teu allà per la prehistòria i a partir d'allí no he pogut deixar de re(passar) llengua.
Formar part d'un equip directiu no és gens fàcil. Moltes vegades et trobes davant de murs en comptes de persones i unes poques altres tens la sensació que alguna cosa sí q estàs fent bé. Sempre pense que els adults amb carrera poden ser molt més complicats que els joves sense res. Bé, això és la vida!
Estic segura que t'anirà súper bé i que aviat el teu IES sortirà a tots els mapes. Ara a treballar molt dur com fas sempre i a contar-nos-ho tot per poder seguir aprenent.
Una gran abraçada i molta sort en la nova etapa!

Unknown dijo...

Sort en la nova etapa!!

Nicolasa Quidman dijo...

Pues no sabes cómo me alegro, Toni, aunque signifique que este verano no nos tomemos esas cervezas y charlas que últimamente solíamos compartir... Me alegro por ti (todo es una oportunidad para crecer y mejorar), y me alegro, sobre todo, por el alumnado de ese IES y sus familias. Y me alegro porque las personas que recuerdan su pasado, todo su pasado, me parecen más capaces de hacer del presente del prójimo una experiencia valiosa, incluso inolvildable, de hacerle sentir que todos vamos en el mismo tren... Esa foto que ilustra el post es una de las pruebas que soportan mi argumento.
Un abrazo fuerte, Toni, y mucho ánimo y energías para que disfrutes de tu nueva "misión".

María

eduideas dijo...

Muchísimas felicidades por los diez años y esperamos compartir tu nueva etapa dese aquí. Seguro que puedes aportar mucho desde dirección para cambiar un poco las cosas en la buena línea

Iñaki Murua dijo...

Chapeau, compañero.
Espero que pueda seguir escribiendo, y de vez en cuando decírtelo en presencial, que este tu blog es casi (repito, casi, por unos días... menos) un año más veterano que el mío de cabecera, en donde sabes que eres siempre bienvenido, tanto que hasta tienes etiqueta propia.
Y seguro que lo bordas en tus nuevas tareas.
PD ¿Crearás otro blog sobre dirección de centros educativos?

Balma dijo...

Muchas felicidades por estos diez años y ¡suerte en tu nueva etapa!

Joselu dijo...

Me ha cogido por sorpresa tu directorio. No me lo imaginaba pero ciertamente ganan un director con proyectos, ideas nuevas, frescura y renovación pedagógica en las venas. Imagino que ahora chocarás con la realidad de intentar mover e implicar a un organismo pesado y poco motivado para innovar. Veo la cautela con que actúa nuestra nueva directora que tiene también proyectos abiertos e interesantes. Y es que una cosa es la dirección y otra la inercia que anima el funcionamiento de un mecanismo institucional. No obstante, la idea es un paso adelante, dos atrás, uno adelante y así. Te deseo un proceso incitador, que muchos se contagien de tu estilo y aporten también su granito de arena.

Muchas felicidades por el blog y la década. El mío se va a quedar detenido en los diez años casi once. Hasta entonces.

Josep Lluís Segura dijo...

Quina alegria! Gent molt valuosa davant de la direcció d'un centre. Felicitats per la teua trajectòria bloguera i encert en la nova etapa. Empenta no te'n falta, sort!

Josep Lluís Segura dijo...

Quina alegria! Gent molt valuosa davant de la direcció d'un centre. Felicitats per la teua trajectòria bloguera i encert en la nova etapa. Empenta no te'n falta, sort!

Miguel dijo...

Felicidades paisano. Has iniciado una labor contagiosa que nos motiva a los profesores.
Sigue otros diez años... por lo menos...

Un abrazo.

Joaquineku dijo...

Enhorabuena, Toni. A pesar de nuestra común fascinación por El Quijano y sus semejantes reales, nómadas y exiliados, deseo de todo corazón que vuestro proyecto educativo pueda llevarse a la práctica y transforme vuestra parcela de mundo. Para empezar, espero que podáis ejercer la docencia compartida... Ya nos contarás en el "Repaso de PLC". Un abrazo grande.

Marcos Cadenato dijo...

Muchísimas felicidades por estos diez años en la red: tu blog, tus palabras y tu persona han sido un modelo y un ejemplo para muchos de nosotros. He tenido la suerte de compartir muchos momentos contigo y he podido disfrutar de tu compañía y de tu amistad y eso es lo más importante para mí. "Te lo digo de hombre a hombre; de mujer a mujer...", como dice...
Te deseo todo lo mejor para esta nueva etapa que comienza el curso que viene, pero creo -lo creo sinceramente- que no te hará falta; seguro que lo haces requetebién y rematadamente bien. De todos modos, ¡muchísima suerte y ánimo!

Loly dijo...

Muchas felicidades a ti por este aniversario, aunque los que hemos estado de enhorabuena todos estos años hemos sido tus seguidores, algunos como yo, calladitos las más de las veces, pero seguros de encontrar muy buenas ideas y reflexiones en él/ti.
No tengo la menor duda de que cosecharás un sin fin de éxitos en tu nueva andadura y contigo tu centro y lo más importante, los alumnos, principio y fin que nos mantiene aquí.
Tal es mi confianza y mi deseo.
Un saludo.

Carlota Bloom dijo...

Felicidades por la década bloguera y por esa nueva andadura. ¡Ánimo para esos nuevos proyectos!Un fuerte abrazo.

Boris Mir dijo...

Magnífico, Toni!
Por el blog, sin duda. Pero también por tu decisión de ponerte al frente de tu instituto. Creo que todo buen docente debe pasar por un equipo directivo. Te deseo lo mejor, un reto importante que estoy seguro que será en beneficio de los alumnos y de tu crecimiento personal. El Bovalar está de enhorabuena, y nosotros también! Aquí estamos para lo que haga falta. Un abrazo y mucha suerte!
Boris

Pedro Villarrubia dijo...

No puedo dejar de pasar por aquí y comentar (que el Facebook y Twitter nos están haciendo perder las buenas costumbres) y desearte toda la suerte del mundo en tu nueva andadura directiva. Que te sea positiva y que la ayuda y el equipo directivo y educativo funcionen para que dispongas del tiempo necesario para leer un buen libro, escribir algo interesante que compartir, o simplemente caminar descalzo por la playa, sentarte a la sombre de un frondoso árbol o saborear un atardecer mojándote los labios en la bebida que prefieras.

Ocho años hace que te vi establecer la "blogobiografía" como un género, sentarte delante como un alumno aplicado a recibir tu peonza e incluso ver cómo la mostrabas en la calle antes de tomarnos unas merecidas cervezas. Y los vídeos y fotos, como es Internet, aún se encuentran por aquí:

https://goo.gl/photos/kbYX8dj4d2fFStVm6

https://goo.gl/photos/iqBnGLNANK1JRHPE9

https://goo.gl/photos/8CnFZ1BEmkWG4rv2A

Un fuerte abrazo.

Loly Álvarez dijo...

¡Suerte en esta nueva etapa! Pienso que todo docente debe pasar por esta etapa de llevar un cargo directivo, la perspectiva de los problemas se ven de forma diferente. Un abrazo. Por si te sirve de algo puedes echarle un vistazo al blog que hice durante mis años de directora http://blogs.zemos98.org/lacolinadeperalias/files/2012/01/lacolinadeperalias.pdf

Unknown dijo...

Muchas felicidades por el premio y por el ascenso. Seguro que harás grandes cosas.

Unknown dijo...

Muchas felicidades por el premio y por el ascenso. Seguro que harás grandes cosas.

Manel Rives dijo...

No sé si felicitarte o darte el pésame 😁😁😁😂😂😂
Ahora en serio, la escuela o instituto que tenga a gente como tú comprometida y tirando del carro es y será siempre un éxito.
Enhorabuena por la iniciativa ya toda la suerte del mundo ante los contratiempos que seguro tendrás. Pero estoy igualmente seguro o incluso más, de que los superarás y aportarás a tu centro el mejor contexto para poder crear las mejores experiencias de aprendizaje posible.

Un abrazo

Fernando Boj Corral dijo...

Felicidades por el trabajo hecho y mucha suerte en el que vas a desarrollar a partir de ahora. Un abrazo.

garbinelarralde dijo...

Felicidades por los diez años y mucha suerte y ánimo en la nueva etapa que comienzas.

garbinelarralde dijo...

Felicidades por los diez años y mucha suerte y ánimo en la nueva etapa que comienzas.

Carlos Nicomedes Díez dijo...

Muhcas felicidades y gracias por esa década bloguera. Y en cuanto a lo otro, no lo hagas demasiado perfecto, equívocate de vez en cuando, "errare humanum est", humanízate... y luego ríete de tus errores. Un abrazo y suerte, Toni.

mjchorda dijo...

Qué decir de Re(paso)de lengua... la casa del amigo donde se acude en busca de metodologías inspiradoras, originalidad, buenos proyectos, algunos compartido ;) Culpable absoluto del nacimiento de mi blog y tantos otros. De esos 10 años, he compartido unos cuantos y espero que sigamos compartiendo e imaginando...Felicidades :)

Paramio dijo...

Desde el oeste para el este. No recuerdo cómo di con tu blog, pero di. Y no sabes bien lo que supuso descubrirlo y descubrirte: había alguien que había roto inercias educativas en la materia que impartimos y lo lanzaba a los cuatro vientos. Así que pensé... por qué no. A ello me puse. Supongo que te has convertido en el referente de muchos, pero en mi caso eres como el faro que alumbra esta "finisterrae".
Ánimo en tu nueva singladura y feliz 10º cumpleblog.

Lourdes Domenech dijo...

Toni, en estos diez años he sido parte de ese club del que hablas. Recuerdo con nostalgia los comienzos blogueros, con mucha nostalgia. En 10 años "hemos andado muchos caminos juntos y abierto nuevas veredas".
Después de 10 años, has decidido cambiar de rumbo. No comparto lo que algunos dicen de que para ser un buen docente hay que pasar por un equipo directivo, pero estoy seguro de que vas a ser un buen director.
Ríete, equivócate... como sugiere Carlos, pero sobre todo impermeabilízate y protégete de la burocracia.

Mucha suerte, amigo

Anónimo dijo...

Enhorabuena por la constancia durante estos diez años, y por los que sigan. Y mucha suerte en la nueva etapa que comienzas.

Anónimo dijo...

Enhorabuena por la constancia durante estos diez años, y por los que sigan. Y mucha suerte en la nueva etapa que comienzas.

Carlos dijo...

Diez años, no está nada mal :) muchas felicidades por la persistencia y por dar y por mostrar.
Ahora a encontrar buenos compañeros de viaje y a disfrutar del camino.
Un abrazo Toni.

miguel.alimatias@gmail.com dijo...

Te deseo mucha suerte y éxito en tu tarea. Un abrazo.

Maru (marudomenech@gmail.com) dijo...

Toni,
¡Enhorabuena por el blog! Y por tu nuevo cargo. No será fácil, pero la ilusión y las ganas son el motor. Pasito a pasito, espero que vuestro proyecto de centro, anime y motive tanto al alumnado como al profesorado. Mucha suerte.

Unknown dijo...

10 años no son nada y son una eternidad! cuánto ha llovido y cuánto de bueno ha crecido gracias a esa lluvia. 10 años también del Premio Espiral de Edublogs que ha caminado paralelo a tu Re(paso) de Lengua y que nos ha unido en momentos magníficos de compartir experiencias, inquietudes, ilusiones...
Estaba completamente convencido de que aceptarías el reto. ¿Quién dijo miedo, Toni?
"Lo contrario de la valentía no es la cobardía, sino la conformidad2 -Robert Anthony- y tú no has sabido conformarte. Estoy seguro de que harás un excelente trabajo desde la dirección del centro. El proyecto es completísimo, realista y ambicioso, me gusta y he visto un guiño al espacio ;)
Abrazos amigo y seguimos en línea, de momento para 10 más, GG

Juanmi

Leonor Quintana dijo...

Enhorabuena, Toni!
Sigue así!!!

Toni Solano dijo...

Muchísimas gracias a todos los que os habéis pasado por aquí para dejar un comentario. Recibir vuestras palabras siempre es una alegría y espero que sigamos compartiendo este trocito de vida virtual. Un abrazo :)

Blogmaníacos dijo...

¡Todas las felicitaciones del mundo, maestro! ¡Cuánto he aprendido yo en esta cueva...!
Será un placer seguir leyéndote desde ese nuevo enfoque que empiezas, ¡mucha suerte!

wraitlito dijo...

Casi no llego a felicitarte en esta entrada ;)
Sabes que yo vengo so pretexto de aprendizaje docente...pero con mal disimulada intención de encontrar mercancías para vicios librescos.
Gracias por todo y a seguir.
Un abrazo.
Pantaleón.